22 may 2021-ci il Atletico Madrid tarixinə düşən bir tarixdir. La Liqanın son turu və titulun taleyi paralel matçlarda həll olunurdu: “Atletiko” “Real Valyadolid”lə, “Real Madrid” isə “Vilyarreal”la qarşılaşıb. Simeonenin komandasının əlində hər şey var idi: qələbə qızıla zəmanət verəcəkdi. Amma ssenari üzrə işlər başlamadı. “Atletiko” – “Valyadolid” matçı əvvəldən gərgin keçdi. Atletiko oyunçuları əmin və qətiyyətli hərəkət etməli olduqlarını başa düşdülər. Bununla belə, La Liqadakı yerləri uğrunda mübarizə aparan “Valyadolid” mübarizəsiz təslim olmaq fikrində deyildi. Matçın ilk dəqiqələrində “Atletiko” qol imkanları yaratsa da, qol vura bilməyib. Hər bir hücum rəqibin müdafiə xətti tərəfindən kəsilirdi və ya qapıçı tərəfindən xilas edilirdi.
Bu arada başqa bir matçda Real Madrid Vilyarreal qapısını aktiv şəkildə mühasirəyə almağa başladı. Bu zaman meydanda vəziyyət qızışırdı: hər iki komanda qələbəyə can atır və hər səhv onlara titul bahasına başa gələ bilərdi. Hadisələri izləyən “Atletiko” azarkeşləri komandalarından narahat olsalar da, eyni zamanda “Real” matçının nəticəsindən narahat olmaya bilmirdilər. İlk hissənin ortalarında nəhayət, “Atletiko” hesabı aça bildi. Bu, əsas oyunçulardan birinin dəqiq zərbəsi ilə başa çatan möhtəşəm kombinasiyadan sonra baş verdi. Stadion sevincdən partladı və azarkeşlər titula inanmağa başladılar. Lakin sevinc qısa sürdü: Valyadolid tez cavab verdi və hesabı bərabərləşdirdi. Tribunalardakı emosiyalar öz yerini çaxnaşmaya verdi və mövsüm finalının sürprizlərlə dolu olacağı bəlli oldu.
Bu zaman Real Madrid də qol vurdu və vəziyyət daha da gərginləşdi. İndi “Atletiko” rəqibin nəticəsindən asılı olmamaq üçün qalib gəlməli idi. Komanda daha da aqressiv davranmağa başladı və tezliklə bir neçə hücumdan sonra ikinci qolu vurdu. İndi hər şeyin nəzarət altında olduğu görünürdü, amma Valyadolid yenə təslim olmaq fikrində deyildi. Onlar ikinci qolu vuraraq yenidən hesabı bərabərləşdiriblər. Bu zaman Real Madrid matçını inamla idarə etdi və tamaşaçılar titul uğrunda mübarizənin Atletiko-nun xeyrinə bitməyəcəyini başa düşməyə başladılar. Matçın son dəqiqələrində “Atletiko”ya təzyiq artıb. Hər an əbədiyyət kimi görünürdü və pərəstişkarları nəfəsləri kəsilərək baş verənləri izləyirdilər.
Əlavə vaxt başladı. Atletiko inadla hücuma davam etdi və nə vaxtsa ümidin tükəndiyi görünəndə komanda künc zərbəsi aldı. Bu, oyunun gedişatını dəyişmək üçün son şans idi. Oyunçular rəqibin cərimə meydançasına toplaşdılar və künc zərbəsindən sonra top hücumçulardan birinin ayağına dəydi. O, dəqiq zərbə ilə topu tora göndərdi. Stadion yenidən sevincdən partladı. Final fitində “Atletiko Madrid” qalib gəldi və “Real Madrid” Villarreal’ı bitirə bilmədi. “Atletiko Madrid” İspaniya çempionu oldu və bu qələbə həmişəlik yaddaşlarda qalacaq. Simeonenin komandasının yenidən kuboku başı üzərinə qaldırdığı an əzmkarlıq və özünəinam simvoluna çevrildi. Bu gün klubun və onun azarkeşlərinin tarixində arzunun gerçəkləşdiyi gün kimi əbədi olaraq qalacaq.
İkinci hissənin əvvəlində “Atletiko” ikiqat qüvvə ilə hücuma keçdi. Komanda liderləri – Karrasko, Korrea, Llorente rəqibi sözün əsl mənasında sıxışdırırdılar. 57-ci dəqiqədə Anxel Korrea hər şeyi öz əlinə aldı – o, mərkəzə keçərək cərimə meydançasının kənarından dəqiq zərbə endirdi: 1:1. Azarkeşlər həyəcanlandı, gərginlik artırdı. Qoldan sonra “Atletiko”da güc artımı hiss olundu. Komanda meydanda dominantlıq etməyə başladı və Valyadolid təzyiq altında qaldı. “Atletiko”nun hər bir futbolçusu hücuma öz töhfəsini verməyə çalışırdı. Karrasko sürəti və texnikası ilə rəqib müdafiəçiləri daim təhdid edirdi. Cinahda oynayan Llorente çoxlu anlar yaradaraq Valyadolid müdafiəçilərini əsəbiləşdirdi.
Saniyələr dəqiqələrə çevrildi və hər yeni an komandanı əziz hədəfə yaxınlaşdırdı. 70-ci dəqiqədə “Atletiko” cərimə meydançası yaxınlığında cərimə zərbəsi təyin etdi. Bütün gözlər onu qəbul edən oyunçuda idi – o, tez-tez hücumlara qoşulan təcrübəli müdafiəçi idi. O, vurdu, lakin top qapının yanından keçdi və azarkeşlərin məyusluğuna səbəb oldu. Buna cavab olaraq Valyadolid əks-hücum təşkil etməyə çalışdı. Lakin “Atletiko”nun müdafiəçiləri koordinasiyalı hərəkət edərək, rəqibin öz qapısına yaxın təhlükə yaratmasına imkan vermədilər. Hər müdaxilə, hər topun qarşısını almaq tribunalarda gurultulu alqışlara səbəb olub. Hər keçən an sanki “Atletiko” qələbəyə yaxınlaşır. 80-ci dəqiqədə əvəzetmə baş verdi – meydana təzə hücumçu daxil oldu, o, dərhal şanslar yaratmağa başladı. O, “Valyadolid”in müdafiəçisinin səhvindən istifadə edərək qapıya tələsdi və topu Korreaya ötürdü. Mələk heç düşünmədən vurdu, amma rəqib qapıçı son anda topa mane ola bildi. Ancaq bu, yalnız vaxt məsələsi idi.
Bir neçə dəqiqə sonra “Atletiko”nun sadəcə qol vura bilməyəcəyi görünəndə dönüş yarandı. 85-ci dəqiqədə topu cinahda qəbul edən Llorente müdafiəçinin ətrafına keçdi və kömək gözləmədən vurmaq qərarına gəldi. Pulemyot atəşi – top qapının küncünə uçdu. 2:1! Stadion sevincdən partladı, tribunalar “Atletiko!” nidaları ilə doldu. İndi “Atletiko” öndə gedirdi, amma istirahət etmək hələ tez idi. Valyadolid matçı xilas etməyə çalışaraq irəli atıldı. “Atletiko”nun müdafiəçiləri yığışmışdılar və hər biri başa düşürdü ki, təkcə titul yox, həm də klubun şərəfi təhlükədədir. Topun hər kəsilməsi azarkeşlərin təsdiqləyici fəryadları ilə müşayiət olundu. Əlavə olunmuş vaxtda Valyadolid son əks-hücuma keçdi. “Atletiko”nun rəqibləri cərimə meydançasına daxil ola bildi və müdafiə cərgələrində çaxnaşma yarandı. Lakin yüksək səviyyədə oynayan komandanın qapıçısı zərbəni dəf etməyi bacardı, sonra müdafiəçilər topu sürətlə qapılarından uzaqlaşdırdılar.
Hakim nəhayət final fitini çalanda “Atletiko”nun sevinci sözlə ifadə olunmaz idi. Mövsüm ərzində bir çox sınaqlardan keçən komanda bu dəfə də kuboku başı üzərinə qaldırdı. Futbolçular özlərini bir-birinin qucağına atdılar və baş məşqçi Simeone sevinc göz yaşlarını saxlayaraq əməyinin bəhrəsini verdiyini bilirdi. Bu gün klub üçün təkcə zəfər deyil, həm də birlik və əzmkarlıq simvolu idi. Ən çətin anlarında belə komandaya inanan azarkeşlər bu məqama layiq idilər. Axşam Madrid küçələrində şənliklər başladı və bütün şəhər qırmızı-ağ rəngə boyandı. “Atletiko Madrid” bir daha sübut etdi ki, onlarda çempion ruhu var və yeni qələbələr üçün mübarizəni davam etdirməyə hazırdır.
Final fitinə hələ çox vaxt var idi, lakin “Atletiko” dayandı. Saviç müdafiədə parlaq idi, Koke meydanın mərkəzində yorulmadan çalışırdı, Yan Oblak isə həmişəki kimi etibarlı idi. Hər dəfə topa çıxanda ətrafdakıların hamısı özünə arxayın olurdu. Paralel görüşdə Real Madrid yenə də qalib gəldi, lakin bu kifayət etmədi. Meydanda hər keçən an “Atletiko” üstünlüyü qorumaq üçün inanılmaz bir istək nümayiş etdirdi. Müdafiəçilərin möhkəmliyi və komandanın yaxşı koordinasiyalı işi onların təslim olmamaq fikrində olmaları təəssüratı yaratdı. Qapıçı Yan Oblak hər zaman olduğu kimi ən yaxşısı idi. O, rəqiblərin güclü zərbələrini dəf edərək, bir neçə dəfə üstün bacarığını nümayiş etdirdi. Hər bir seyv tribunalarda emosiyalar fırtınasına səbəb oldu və azarkeşlər komandalarının öhdəsindən gələ biləcəyinə inanmağa başladılar.
90-cı dəqiqədə “Atletiko” növbəti əks-hücum təşkil edib. Cinahda inanılmaz sürət nümayiş etdirən Llorente yenidən irəli atıldı, müdafiəçini keçərək cərimə meydançasına keçdi. Korrea lazımi anda lazımi yerdə olub, vurmağa çalışsa da, top yenidən Valyadolidlilərin qapıçısının əlinə keçdi. Qaçırılan şanslara baxmayaraq, heç kim ümidini itirməyib. Saniyələr uzandı və gərginlik artdı. Hakimin hər fiti, hər hansı bir futbolçunun meydanda yıxılması tribunalarda həyəcan yaradırdı. “Atletiko” azarkeşləri sevdikləri futbolçuların adlarını səsləndirərək onlara sona qədər dəstək olublar. Onların hər biri bilirdi ki, titul həmişəkindən daha yaxındır və komanda onları ruhdan salmamalıdır.
